Łamanie przepisów drogowych a grzech – odpowiada ks. dr Zbigniew Sobolewski, teolog – moralista
Czy niedostosowanie się do przepisów drogowych jest grzechem? Czy popełniam grzech, jeśli nie stosuję się np. do znaku „zakaz zatrzymywania” (bez blokowania chodnika), „zakaz postoju” czy chociażby, jeśli parkuję nieprawidłowo w „strefie zamieszkania”, albo czy jeśli jadę samochodem i rozmawiam przez telefon. Czy katolik do wszelkich przepisów: Kodeksu Wykroczeń, Kodeksu Karnego lub prawa drogowego, musi się stosować i czy jeśli tego nie robi lub innych do tego namawia, popełnia grzech?
Na tak wiele pytań trudno dać jedną, lakoniczną odpowiedź „tak” lub „nie”. Spróbujmy zastanowić się nad poruszanymi kwestiami, sięgając do norm ogólnych katolickiej teologii moralnej. Pierwsza kwestia: zastosowanie się do przepisów drogowych. Każdy, nie tylko katolik ma moralny obowiązek dostosowania się do zasad ruchu drogowego. Jeśli dany przepis chroni jakieś ważne dobro nasze lub innych, np. dotyczy życia, zdrowia, integralności ciała ludzkiego, musimy potraktować go poważnie, a łamanie go byłoby przejawem nieodpowiedzialności, lekkomyślności lub niepotrzebnej, a szkodliwej brawury. Uważam, że jest to kwestia moralna i można mówić o grzechu, nawet grzechu ciężkim. Nikt nie ma prawa narażać siebie i innych na utratę życia lub kalectwo. Obowiązek ten wynika z przykazania: „Nie zabijaj!” oraz odpowiedzialności i troski o życie ludzkie.
Gdy chodzi o kwestie szczegółowe, np. rozmowa przez telefon komórkowy. Naukowcy mówią, jakie konsekwencje ma brak skupienia na drodze. Sądzą, że rozmowa przez telefon, wysyłanie w czasie prowadzenia pojazdu sms-a ograniczają uwagę i utrudniają jazdę. W żadnym wypadku, nie powinno się tak postępować. Zresztą, wystarczy zaopatrzyć się w zestaw głośnomówiący. Ciekawe jest to, ze bardzo często doświadczeni kierowcy unikają rozmów przez telefon komórkowy, natomiast niedoświadczeni częściej po niego sięgają. Taka lekkomyślność można przypłacić utratą życia lub zdrowia. Jeśli jest się przez to zagrożeniem na drodze dla siebie i innych w poważnym stopniu – uważam, że jest to grzech ciężki.
Katolik winien podporządkować się przepisom zawartym w różnych Kodeksach, gdyż mają one charakter racjonalny i służebny. Regulują zasady bezpiecznego poruszania się po drogach. Ukracają samowolę i wyhamowują „fantazję” kierowców. Niestety, czasami jest ona o wiele większa niż ich umiejętności i zdolność przewidywania następstw podejmowanych decyzji. W niektórych wypadkach, zachowanie przepisów Kodeksu drogowego jest nie tyle kwestią bezpieczeństwa, ile zwyczajnej kultury i wrażliwości na potrzeby innych uczestników ruchu drogowego. Np. parkowanie w miejscu zarezerwowanym dla niepełnosprawnych kierowców, policji lub straży pożarnej. Nie robienie tego, jest kwestią wyobraźni, dobrego wychowania i zwyczajnej kultury.
I ostatnia rzecz: uważam, że każdy z prowadzących pojazdy winien wypracować w sobie postawę życzliwości wobec innych osób prowadzących pojazdy. Złośliwość, nerwowe reagowanie na błędy popełniane przez innych, zwłaszcza mniej doświadczonych kierowców, nie wpływają pozytywnie, ani na nas, ani na jakość jazdy. Trzeba więcej pokory, życzliwości, cierpliwości, a są one już nie kwestią grzechu, ale owocami naszej dojrzałości chrześcijańskiej.
Pomoc MIVA POLSKA w 2020
W roku 2020, w którym rozpoczęła się światowa pandemia koronawirusa, pomoc MIVA Polska na rzecz misji była kontynuowana i rozwijana, pomimo różnych zewnętrznych ograniczeń i trudności. Dzięki ofiarności wszystkich dobroczyńców (diecezje i parafie, grupy i wspólnoty, instytucje oraz indywidualni dobroczyńcy) nieprzerwanie były realizowane prośby od misjonarzy i misjonarek z całego świata na misyjne środki transportu.
Poniżej przedstawiamy krótkie sprawozdanie z realizacji projektów na pojazdy dla misjonarzy:
Zrealizowane projekty wg rodzaju pojazdów
Przy pomocy MIVA Polska w roku 2020 zostało zakupionych łącznie 137 pojazdów dla misjonarzy:
− 52 samochody (terenowe i osobowe), 4 busy i 2 ambulanse;
− 24 motocykle i 51 rowerów dla katechistów misyjnych;
− 2 traktory oraz jeden koń z wozem.
Pomoc MIVA Polska jest owocem zaangażowania i współpracy misyjnej wielu instytucji i osób indywidualnych i to na wielu płaszczyznach. Przede wszystkim cała działalność MIVA odbywa się pod patronatem Komisji Episkopatu Polski ds. Misji. Następnie na poziomie diecezji i parafii są to biskupi i wyznaczeni delegaci biskupów ds. misji, następnie dekanalni referencji misyjni i proboszczowie oraz inni kapłani, wspólnoty zakonne, katecheci oraz grupy i koła misyjne, osoby indywidualne współpracujące z MIVA. Ważną grupą współpracującą z MIVA Polska są kierowcy, w szerokim tego słowa znaczeniu, którzy w duchu solidarności pomagają zmotoryzować misjonarzy.
Wszystkim Biskupom, Księżom Proboszczom i ich Wspólnotom, wszystkim Kapłanom oraz osobom życia konsekrowanego, indywidualnym Ofiarodawcom i Kierowcom biorącym udział w akcjach MIVA Polska, którzy swoją modlitwą i ofiarą na misyjne środki transportu wspierają polskich misjonarzy składamy serdeczne BÓG ZAPŁAĆ!
Wózki dla niepełnosprawnych na misjach
„Promienie Miłosierdzia”
MIVA Polska od Roku Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia wspiera również niepełnosprawnych na misjach w miejscach, regionach i krajach, gdzie pracują polscy misjonarze. Pomoc MIVA dotyczy zakupu wózków inwalidzkich. Najczęściej chodzi o wózki standardowe i trójkołowe (handbikes) zarówno dla dorosłych jak i dla dzieci, niekiedy elektryczne lub zmotoryzowane.
W 2021 roku w Światowy Dzień Chorego, 11 lutego została podjęta na nowo ta inicjatywa. O pomoc do MIVA Polska zwróciło się 45 misjonarzy i misjonarek z 23 krajów świata: z Afryki, Ameryki Południowej Azji i Oceanii. Łącznie potrzebna jest pomoc na zakup prawie 700 wózków inwalidzkich: 600 – to wózki standardowe, 50 – trójkołowe (handbikes), reszta to dziecięce, specjalne i 1 elektryczny i 2 zmotoryzowane. Każdy wózek jest posłanym z Polski promieniem Bożego Miłosierdzia dla dotkniętych niepełnosprawnością, naszych braci i sióstr na misjach!
MIVA Polska składa podziękowanie dla wszystkich, którzy już odpowiedzieli i jeszcze odpowiedzą na nasz apel o pomoc dla osób niepełnosprawnych!
Podziękowanie za samochód terenowy do Ośrodka Zdrowia Sióstr od Aniołów w Kongo
Kochani Przyjaciele Misji,
Z całego serca dziękujemy za wsparcie finansowe zakupu samochodu dla naszego ośrodka zdrowia. Trudno opisać naszą radość. Nasze stare wysłużone auto coraz częściej wymagało kosztownych napraw, a części do niego coraz trudniej było dostać. Nowy samochód pozwala nam uniknąć stresu związanego z awariami i zaoszczędzić na paliwie, gdyż jego zużycie jest dużo niższe. Od momentu otrzymania samochodu minęło już kilka miesięcy i jesteśmy bardzo zadowoleni z jego wysokiej jakości. Niejednokrotnie ocaliło naszym pacjentom nie tylko zdrowie, ale i życie. Przewoziłyśmy osoby ranne w napadach, z ranami postrzałowymi, głównie na zdjęcie rentgenowskie. Ciężkie przypadki pacjentów chorych psychicznie przewozimy do Centrum Psychiatrycznego. Także osoby sparaliżowane i wymagające specjalistycznej rehabilitacji. Auto jest wygodne i mimo fatalnych dróg, pacjenci bardzo doceniają komfort jazdy i bezpieczeństwo. Używamy auta nie tylko do przewozu chorych, ale też do transportu leków, szczepionek, krwi do transfuzji, żywności do ośrodka dożywiania. Jest autem wielofunkcyjnym i świetnie się sprawdza w każdej roli.
Nasza placówka w Ntamugendze (parafia Rutshuru) położona jest w pięknym, ale i dzikim zakątku północnego Kiwu. Demokratyczna Republika Konga jest generalnie krajem bardzo słabo rozwiniętym, a nasz region w ciągu ostatnich 20 lat przeżył 4 wojny. W naszej wiosce nie mamy prądu, drogi są w fatalnym stanie. Wśród ludności duży odsetek gruźlicy, AIDS, niski poziom alfabetyzacji… Epidemia Ebola w naszej prowincji pochłonęła ponad 2000 ofiar śmiertelnych w ciągu 2 lat. Ledwie epidemia się zakończyła, kiedy usłyszeliśmy o kolejnej, tym razem pandemii: covid-19. Ta nie atakuje Afrykańczyków tak agresywnie jak w Europie, i być może to kwestia większej odporności na wirusa lub sprzyjającego klimatu. Niestety zamknięcie granic, szkół, kościołów i ogólny paraliż gospodarki odbija się fatalnie na kondycji finansowej i moralnej mieszkańców. Pomimo to nie tracimy nadziei na lepszą przyszłość. Zło nie ma ostatniego słowa. Wciąż wokół nas wielu mieszkańców poświęca swe życie i zdrowie dla dobra innych, słabszych. To daje nam nadzieję.
Wasza życzliwość i pomoc finansowa daje nam odczuć, że nie jesteśmy same w tej misyjnej posłudze. Nasi Rodacy w Polsce, mimo, iż z daleka, to jakże skutecznie wspierają nas duchowo i materialnie, skoro wciąż mamy odwagę i środki na nowe inicjatywy, aby pomόc najuboższym z ubogich.
To wszystko dzięki Wam, Rodakom w Polsce, którzy pomagacie ludziom nieznanym, anonimowym. Dzięki Wam nasi mieszkańcy niejednokrotnie poczuli się szczęśliwi. Zapewniam Was o ich i naszej wdzięczności i modlitwie. Bez dobrodziejów w Polsce ciężko byłoby tu realizować nasze dzieła. Co miesiąc w naszej wspólnocie odprawiana jest Msza św. w Waszej intencji, a w każdy wtorek modlimy się za Was na różańcu. Niech św. Krzysztof prowadzi Was bezpiecznie po drogach. I niech Bóg Wam wynagrodzi wszelki trud poniesiony dla dobra Waszych Czarnych braci i sióstr w Kongo.
Z wdzięcznością i pamięcią w modlitwie s. Agnieszka Gugała z Demokratycznej Republiki Konga
Podziękowanie za samochód terenowy do nowej misji na Madagaskarze
Drodzy Dobrodzieje i Ofiarodawcy apostolstwa MIVA Polska,
Tym listem pragnę wyrazić moją wielką wdzięczność za fakt sfinansowania nowego samochodu terenowego dla mojej nowej misji w regionie Mandritsara, na Madagaskarze. Jak już wspominałem w prośbie o pomoc misja Mandritsara, która jest częścią diecezji Port Berge jest bardzo oddaloną od wielkich ośrodków miejskich Madagaskaru. Ze stolicy Madagaskaru do mojej misji w Mandritsara trzeba poświęcić pełne dwa dni drogi, bo to dystans blisko 1 000 kilometrów. Do tego faktu trzeba dodać tragiczny, błotny i z niewyobrażalnymi wybojami stan drogi do nas prowadzącej. W tej chwili (w styczniu 2021) jesteśmy tuż po przejściu kolejnego cyklonu i praktyczniej jesteśmy odcięci od świata. Zważywszy na wielkie odległości jakie muszę pokonywać, dobry terenowy samochód jest naprawdę wielkim szczęściem i błogosławieństwem.
Ten błogosławiony środek transportu w naszym misyjnym posługiwaniu przekłada się bezpośrednio na łaskę wiary i łaskę zbawienia dla ludu, któremu przyszło mi w tym regionie posługiwać. W myśl motto MIVA Polska tj. „Nieść Chrystusa na ziemi, w powietrzu i na wodzie…” to każde materialne dobro, którym my misjonarze jesteśmy obdarowani przemieniamy na posługę miłości, posługę solidarności i współczucia, a ostatecznie na posługę najwyższego dobra jakim jest dzielenie się Słowem, które niesie Życie wieczne.
Dziękuję serdecznie każdemu z Was za grosz, który zjednoczony sercami wielu przyniósł tak wielki owoc dla naszej nowej werbistowskiej (SVD) misji na dalekiej północy Czerwonej Wyspy. Po 28 latach posługiwania na Madagaskarze podjąłem się po raz wtóry zaczynać od nowa kolejne dzieło, kolejną misję. Wasza życzliwość i ofiara są mi zachętą i umocnieniem, aby nie ustawać w wysiłku „niesienia” Chrystusa na wszelki sposób oraz w porę i nie w porę. Cieszę się, że mogę być przedłużeniem Waszych serc i Waszych pragnień włączenia się w misyjne dzieło Kościoła.
Modlę się za Was i błogosławię Wam, aby św. Krzysztof, patron szczęśliwych dróg był z Wami u początku każdej podróży i prowadził szczęśliwie do celu, do domu. Niechaj ofiara Waszych serc przyczyni się, aby ostatecznie podróż ziemska zakończyła się szczęśliwym „zaparkowaniem” w domu Ojca Niebieskiego….
W miłości Słowa Bożego, O. Zdzisław Grad, SVD – misjonarz z Madagaskaru
Podziękowanie za skutery i rowery elektryczne do misji na Kubie
Drodzy Ofiarodawcy i Przyjaciele Misji!
Przesyłam serdeczne pozdrowienia z dalekiej i gorącej Kuby wyrażając wdzięczność za pomoc w zakupie skuterów i rowerów elektrycznych. Jestem misjonarzem, który pracuje na Kubie, w Perico, od 1 października 2018 r. Moja działalność misyjna obejmuje 4 kościoły (Perico, Tinguaro, El Roque i Central Espańa) i kilkanaście domów modlitw w okolicznych miejscowościach. Duży problem stanowi sprawne przemieszczanie się pomiędzy poszczególnymi miejscowościami. Na Kubie brakuje dobrze rozbudowanej sieci komunikacji. Właściwie można stwierdzić, że nie ma wcale komunikacji miejskiej czy autobusowej między miastami. Główny transport to taxi rowerowe i bryczki konne. Większość ludzi jeździ jednak na tzw. stopa. Samochody na drodze to modele pochodzące z lat 50-70 – tych XX wieku. Jeszcze bardziej kuriozalne są ceny tych pojazdów, np. stara Łada może kosztować nawet 30 tys. dolarów.
Opisane trudności komunikacyjne znacznie utrudniają działalność misyjną i ewangelizacyjną. Przez 8 miesięcy nie miałem własnego środka transportu. W tym czasie próbowałem naprawić 35-letnią Ładę. Sprowadzić samochód z zagranicy też nie można, gdyż cło za samochody przekracza ich wartość. Ponadto Kościół katolicki na Kubie, nie dostaje pozwolenia na zakup samochodów, stąd większość misjonarzy nie posiada tutaj własnego środka transportu. Wielką pomoc w działalności misyjnej stanowią katechiści, którzy pełnią rolę ewangelizacyjną i charytatywną na terenie mojej parafii i misji. Oni również mają problem z dotarciem na czas do wiosek, domów modlitw i ludzi, którzy na nich czekają. Klimat jest gorący i wilgotny, trudno za każdym razem pokonywać dziesiątki kilometrów pieszo.
Dzięki Państwa ofiarności i MIVA Polska możemy dotrzeć z Ewangelią i pomocą materialną do wielu miejsc na terenie parafii i misji Perico. To wsparcie finansowe, które otrzymaliśmy od Państwa za pośrednictwem MIVA Polska pomogło nam zakupić 3 skutery i 2 rowery elektryczne. Dzięki temu możemy prowadzić w miarę normalną działalność duszpasterską i misyjną.
Za wszystkie ofiary materialne i duchowe w imieniu swoim i wszystkich katechistów serdecznie dziękuję i zapewniam o Mszach świętych i modlitwach w intencji Dobroczyńców.
ks. Łukasz Rygiel, misjonarz z Kuby
Podziękowanie za 2 motory do sierocińca i wspólnoty Sióstr Katarzynek w Togo
Kochani Darczyńcy z MIVA Polska!
Pragnę serdecznie pozdrowić z gorącego Togo oraz wyrazić moją wdzięczność za otrzymane środki na zakup dwóch motorów do Sierocińca i dla wspólnoty. BÓG ZAPŁAĆ !!! N’LABALE
Nasza wspólnota sióstr św. Katarzyny znajduje się w Pagouda, niewielkim i bardzo malowniczo położonym miasteczku, miedzy górami Kabye i równina Beninu, w diecezji Kara. Razem z dwiema siostrami Togijkami kontynuujemy misję tej wspólnoty, a mianowicie: opiekę nad sierocińcem im. bł. Reginy Protmann, Internat dla dziewcząt z pobliskich wiosek, które chodzą tu do gimnazjum lub liceum, zajmujemy się pracą pastoralną i zakrystią. Tutaj również znajduje się nowicjat przygotowujący do życia zakonnego.
Dzięki zakupowi dwóch nowych motorów siostry odpowiedzialne za dom dziecka i internat mogą swobodnie przemieszczać się w ramach opieki nad powierzonymi nam dziećmi. Przekłada się to na zawiezienie dzieci do szpitala na konsultacje czy badania, wizyty w szkole, odwiedziny dzieci na wioskach by utrzymać relacje z dalszą rodzina, odwiedzanie dzieci, które już skończyły pobyt na placówce i studiują lub uczą się zawodu, nie mówiąc już o różnorakich formalnościach administracyjnych związanych z funkcjonowaniem domu dziecka i innych potrzebach bieżących. Pozwala nam to również odwiedzać samotnie żyjących starszych ludzi, dla których wizyta siostry jest jak nawiedzenie samego Pana Boga. A wszystko to dzięki Wam, Kochani Darczyńcy i Przyjaciele MIVA Polska !!! Ogromne BÓG ZAPŁAĆ!!!
S. Anna Olechnowicz CSC z Togo
PROŚBY OD POLSKICH MISJONARZY I MISJONAREK DO MIVA POLSKA O POMOC W ZAKUPIE ŚRODKÓW TRANSPORTU REALIZOWANE W ROKU 2021*
AFRYKA:
ANGOLA: ambulans do Centrum Zdrowia św. Łukasza w Kifangondo, arch. Luanda (o. E. Kałka SVD); BURKINA FASO: samochód terenowy do franciszkańskiej misji w Sabou, arch. Ouagadougou (o. M. Hryniewicki OFMConv.), 3 motocykle dla pallotyńskiej parafii św. Faustyny w Sabtaona, arch. Ouagadougou (ks. D. Sala SAC), 3 motorowery dla katechistów w parafii Notre Dame de la Delivrance, diec. Ouahigouya (M. Tomaszewska, świecka misjonarka) CZAD: 2 motory do realizacji celów edukacyjnych i 120 rowerów dla uczniów w szkołach Sióstr Franciszkanek w Baikoro, diec. Goré (s. B. Kruszewska CSFAA), motocykl do nowej parafii św. Maksymiliana Kolbego, diec. Lai (ks. J. Szałek FD Bydgoszcz); GABON: silnik do łodzi do misji kapucyńskiej w Cocobeach, arch. Libreville (br. M. Saniewski OFMCap.); GAMBIA: 100 rowerów dla uczniów w salezjańskiej misji Kunkujang Mariama, diec. Banjul (ks. P. Wojnarowski SDB); GHANA: samochód terenowy do Domu Ojców Białych w Ejisu, diec. Konongo-Mampong (o. J. Wróblewski MAfr.), ambulans do Ośrodka Zdrowia im. św. Józefa Sióstr Służebniczek Ducha Św. w Kwahu Tafo, diec. Koforidua (s. D. Sojka SSpS), samochód terenowy do Ośrodka Optycznego św. Arnolda „New Look” w Saboba, diec. Yendi (br. A. Kędziora SVD), samochód terenowy do misji Sióstr Nazaretanek w Chiraa, diec. Sunyani (s. A. Waskowska CSFN), 2 motorowery dla katechistów w parafii św. Antoniego z Padwy w Yamfo, diec. Goaso (s. A. Fąfara CSFN); KAMERUN: samochód terenowy do posługi Sióstr Józefitek w Szpitalu w Yaunde, (s. P. Wodzień CCSJ), samochód terenowy do dzieł Sióstr Służebniczek Śląskich w Figuil, arch. Garoua (s. M. Boguszewska Zgr. Sióstr Służeb. Śląskich), samochód terenowy do misji paulińskiej w Belabo, arch. Bertoua (o. R. Szymański OSPPE), 16 rowerów dla katechistów z oblackiej misji w Figuil, arch. Garoua (o. A. Chrószcz OMI), samochód terenowy do parafii św. Filipa w Somalomo, diec. Doume Abong-Mbang (ks. M. Chutkowski FD Warszawa), samochód terenowy do parafii NMP w Esseng, diec. Doume Abong-Mbang (s. A. Małkowska CSA), motocykl z przyczepką do pracy pastoralnej i socjalnej Sióstr Opatrzności Bożej w Ayos, diec. Mbalmayo (s. A. Sowińska CSDP), motocykl na potrzeby szkoły podstawowej i przedszkola św. Alojzego Gonzagi w Esseingbot, diec. Doume Abong-Mbang (S. R. Kozioł CSDP), motocykl ze skrzynią do przewozu ładunków i osób na terenie misji Esseingbot, diec. Doume Abong-Mbang (ks. E. Bednarek FD Gniezno); KENIA: samochód dostawczy do pracy socjalnej Sióstr Misjonarek św. Rodziny w misji Kithatu, diec. Meru (s. D. Jasińska MSF), bus do domu formacyjnego oraz apostolatu Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny w Karen, arch. Nairobi (s. A. Kowiel MSF); KONGO-BRAZZAVILLE: Motocykl trzykołowy dla katechisty, arch. Brazzaville (ks. K. Kuźma FD Tarnów); MADAGASKAR: samochód terenowy do nowej oblackiej misji w Volobe, arch. Toamasina (o. A. Szul OMI), 2 rowery do Szpitala „Ave Maria”, diec. Antsirabe (s. M. Langner FMM); MALAWI: samochód terenowy do parafii św. Benedykta-Nanthomba w Dowa, arch. Lilongwe (o. S. Unsner OFM); NAMIBIA: samochód terenowy do salezjańskiej misji św. Jana Bosko w Rundu, wik. ap. Rundu (ks. J. Szurgot SDB); RCA: samochód terenowy do posługi pasterskiej w diecezji i 36 rowerów dla katechistów, diec. Bouar (bp M. Gucwa FD Tarnów), 3 motocykle do pracy pastoralnej dla księży z parafii Mbres, Bamingui i Mala, diec. Kaga Bandoro (bp T. Kusy OFM), 100 rowerów dla dzieci i młodzieży szkolnej ze szkół prowadzonych przez Siostry Pasterzanki, diec. Bouar (s. R. Paluch SGBP), samochód terenowy do kapucyńskiej misji w Ngaoundaye, diec. Bouar (br. M. Jabłoński OFM Cap); RPA: samochód terenowy do paulińskiej misji w Centocow, diec. Umzimkulu (o. P. Kaczmarek OSPPE), samochód terenowy do pracy ewangelizacyjnej i socjalnej Sióstr Służebniczek w Matatiele, diec. Kokstad (s. L. Budny, Służeb. Starowiejskie); RWANDA: samochód terenowy do Ośrodka Zdrowia w Kibeho, diec. Gikongoro (s. M. Litawa SAC); SENEGAL: samochód osobowy do Przychodni Zdrowia St Laurent w Gibraltarze, arch. Dakar (s. H. Pasek FMM), samochód osobowy do przychodni i wspólnoty Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej w Pandiénou-Léhar, diec. Thiès (s. K. Michalska OSU); TANZANIA: motocykl do parafii św. Jana Pawła w Sunya, arch. Arusha (ks. A. Dardziński FD Ełk), samochód do pracy pastoralnej i edukacyjnej do misji św. Klary Sióstr Franciszkanek od Pokuty Chrześcijańskiej Miłości, arch. Mwanza (s. D. Pałubicka OSF), samochód terenowy do misji Tanga i domu dzieci i młodzieży z albinizmem, arch. Mwanza (ks. J. Machota SMA), bus dla przedszkola Sióstr Maryi Niepokalanej w Mwanga, arch. Dar es Sallam (s. M. Kowarsz SMI), 4 motory dla katechistów w Kiabakari, diec. Musoma (ks. W. Kościelniak FD Kraków); TOGO: 2 motocykle dla katechistów w parafii św. Męczenników z Ugandy w Barkoissi, diec. Dapaong (o. R. Jurzysta OFM), samochód terenowy do nowej parafii Leona IX Koloware, diec. Sokodé (ks. J. Piontek FD Opole); UGANDA: samochód terenowy do posługi w obozie dla uchodźców w Bibibidi, diec. Arura (o. A. Dzida SVD); WYBRZEŻE K. SŁONIOWEJ: samochód ciężarowy dla nowo powstającej parafii – Sanktuarium św. Jana Pawła w Soubre, diec. San Pedro-en-Côte d’Ivoire (ks. A. Sokołowski FD Kielce; ZAMBIA: samochód terenowy do nowej parafii św. Pawła w Shimabala, arch. Lusaka (ks. M. Matysik FD Katowice), samochód terenowy do salezjańskiej parafii św. Macieja Mulumby w Bauleni, arch. Lusaka (ks. A. Reut SDB).
AMERYKA POŁUDNIOWA:
ARGENTYNA: samochód terenowy do parafii św. Piotra i Pawła w Quimilí, diec. Anatuya (ks. E. Milewicz FD Świdnica), samochód terenowy do parafii św. Róży w Quimili, diec. Anatuya (ks. J. Przybysz FD Włocławek), samochód terenowy do parafii NSPJ w Puerto Libertad, diec. Puerto Iguazú (o. S. Jędryka OFM), samochód terenowy do parafii Podwyższenia Krzyża św. w Jardín América, diec. Posadas (ks. K. Bółkowski FD Toruń); BOLIWIA: samochód terenowy dla wspólnoty Sióstr Bożej Miłości w Melga, arch. Cochabamba (s. A. Chyla FDC), samochód osobowy do pracy dydaktyczno-badawczej, arch. Santa Cruz de la Sierra (o. prof. P. Nawrot SVD), samochód i motocykl do Ośrodka Duszpasterskiego św. Jana XXIII w Santa Cruz, arch. Santa Cruz de la Sierra (ks. S. Cimochowski FD Ełk), samochód terenowy do pracy pastoralnej Sióstr Sług Jezusa w Guabira, arch. Santa Cruz (s. M. Czerniawska AI), samochód do pracy socjalnej Sióstr Sług Jezusa w Montero, arch. Cochabamba (s. M. Parys AI), samochód terenowy do misji prowadzonej przez Ojców Werbistów, diec. El Alto (o. M. Domański SVD), samochód terenowy do posługi sióstr Albertynek wśród Indian w Callapata w Andach Wysokich, diec. Oruro (s. L. Bednarczyk OSB), motocykl do parafii św. Klary i ElCarmen w El Fortin Libertad, wikariat ap. Ñuflo de Chávez (ks. A. Chwaszcza FD Gliwice), samochód terenowy do parafii San Ramon Nonato, wikariat ap. Ñuflo de Chávez (ks. J. Baran FD Tarnów); BRAZYLIA: samochód terenowy do parafii MB Wspomożenia Wiernych w Leopoldo de Bulhoes, arch. Goiania (ks. J. Golombek FD Gorzów-Zielona Góra), samochód terenowy do pracy socjalnej dla Sióstr Benedyktynek Misjonarek w ośrodku wychowawczym w Queimadas, diec. Bonfim (s. I. Radulska OSB), samochód terenowy do parafii św. Piotra Ap. w Laranjal, diec. Guarapuava (ks. P. Pochopień FD Kielce), samochód terenowy do parafii MB Nieustającej Pomocy w Adrianopolis, diec. Paranaguá (ks. M. Szczepaniak MIC), samochód osobowy do parafii MB w Ourolandii, diec. Bonfim (ks. G. Trojan FD Tarnów), barka rzeczna do parafii św. Teresy w brazylijskiej Amazonii, prałatura ap. Tefe (ks. P. Schewior FD Kalisz), motocykl parafii MB nad Amazonką w Barge, prałatura ap. Marajo (ks. P. Podobiński FD Tarnów); EKWADOR: samochód osobowy do WSD o. Franciszkanów Konwentualnych w Quito, arch. Quito (o. M. Sabatowski OFM Conv.), samochód osobowy do parafii św. Kajetana w Chone, arch. Portoviejo (ks. D. Miąsik FD Rzeszów), samochód osobowy do pracy pastoralnej, arch. Santo Domingo (ks. L. Juchniewicz FD Elbląg), samochód terenowy do parafii Los Encuentros, wikariat ap. Zamora (ks. Z. Rakoczy FD Przemyśl); JAMAJKA: samochód terenowy do parafii misyjnej NSJ w Reading, diec. Montego Bay (ks. W. Szpylma FD Przemyśl); KUBA: 2 rowery elektryczne dla Sióstr Eucharystek w Virginia w Santa Clara, diec. Santa Clara (s. M. Odolińska SJE); MEKSYK: samochód osobowy do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Tenango del Aire, diec. Valle de Chalco (ks. G. Rawiak SAC); PERU: samochód terenowy do dzieł prowadzonych przez Salezjanów w Monte Salvado, arch. Cusco (ks. R. Łach SDB), motocykl do parafii Santisima Cruz de los Motilones w Lamas, Moyobamba (ks. G. Kubalica FD Tarnów), samochód terenowy do WSD św. Augustyna w Iquitos, wikariat ap. Iquitos (ks. Z. Rembała FD Płock), samochód terenowy do Iscozacin, wikariat ap. San Ramon (ks. A. Lichoń FD Tarnów), samochód terenowy do parafii św. Filipa Apostoła w Soritor, prałatura apost. Moyobamba (ks. P. Chudzik FD Opole), motoriksza do pracy socjalnej w Iquitos, wikariat ap. San Jose del Amazonas (A. Borkowska, diec. Warszawa Praga); PARAGWAJ: samochód osobowo-bagażowy do nowicjatu Sióstr Michalitek w Bottrell, diec. Villarica (s. A. Osiatycka CSSMA); WENEZUELA: samochód osobowy do parafii Pampatar na wyspie Margarita, diec. Margarita (ks. S. Gorgol FD Elbląg)
AZJA I OCEANIA:
FILIPINY: samochód terenowy do misji Dansolihon na wyspie Mindanao, arch. Cagayan de Oro (ks. J. Krzyściak SCJ); KAZACHSTAN: samochód osobowy do parafii i Sanktuarium MB Królowej Pokoju w Oziornoje, arch. Astana (ks. W. Matuszewski FD Siedlce), samochód osobowy mariańskiej misji księży w Karagandzie, diec. Karaganda (ks. G. Burdyńśki MIC), bus do Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego, diec. Karaganda (ks. P. Martyniuk FD Zamość-Lubaczów), samochód osobowy do pracy pastoralnej w parafii Miłosierdzia Bożego w Kulsarach, adm. ap. Atyrau (ks. P. Dydo-Rożniecki FD Tarnów); PAPUA NOWA GWINEA: samochód terenowy do działań na rzecz chorych prowadzonych w terenie prowadzonych przez Divine Word University, arch. Madang (br. dr J. Kuźma SVD), samochód terenowy do parafii Narodzenia NMP w Kewabi i Sanktuarium Maryjnego, diec. Mendi (ks. D. Szumski MSF), samochód osobowy do pracy pastoralnej w diecezji Bougainville (bp D. Kałuża MSF).